Everything happens for a reason

Hayatta cok fazla katman var. bu hayatta degil belki oburunde baska birileriydik. Onun yansimalari da suanimizi etkiliyor gibi.  

Kader. Karar. Yonelim.

Bunlar hep basimiza gelenleri belirliyorsa iyi ya da kotu ve hepsinin olmasinin altinda yatan bir neden varsa ne kadar soz sahibiyiz? Bir baskasinin basina gelen dogrudan seni de etkileyebilir ya senin yuzunden baskasinin hayatinin degismesi. Bizim hatalarimizdan bir baskasi zarar gorebilir mi? Bunun agirligini ne kadar tasiyabiliriz.

Belki de nedenleri kendine baglamadan yasamali insan olduysa oldu o kadar bir diger olasiliklar sadece can sikar.

Cok buyuk oynarsin cakilirsin ya da ucarsin goklere. Hayatin degisir baskalarinin hayati degisir. Dusunmedigin seyler dusunursun sonsuza varacak seyler. Sonra sadece unutmaya calisirsin. Simsiki kapatmak yaramaz kocaman ac gozlerini ancak oyle akar zaman.

See you another life bro!

Pesto Sos Buzlukta

Bu kışın pestosu da hazır! Annemin saksı fesleğenleri oldukça azdı. O yüzden anneannemi ziyarette onun yetiştirdiklerinden toplamış annem. Hazırlaması çok kolay üstelik lezzetli, sağlıklı ve pratik oluyor. Evde özellikle babam çok seviyor. Ufak miktarlarda dondurup, gerektiğinde buzluktan çıkararak makarna sosu veya kahvaltı atıştırmalığı hazırlamak için kullanıyoruz.

Geçmişini merak edip biraz araştırmıştım. Oradan derlediklerim şöyle:

Pesto alla genovese geleneksel-orijinal ismi. Türkiye'de Barilla üretimini ve dağıtımını yapıyor, marketlerde bulabiliyoruz ama hazırlaması o kadar kolay ki kendi yaptığınız ve doğal olan daha çok cezbediyor :) Pesto pestare(İtalyanca ezmek) fiilinden geliyor bu da hazırlama methodunu anlatmakta fakat biz artık havan ve tokmak yerine rondo kullanıyoruz. Kökeni Kuzey İtalya'daki Genoa kentine dayanıyor.

İçerenlere gelince,

fesleğen(basil) özellikle iri geniş yapraklı olanları tazeyken mükemmel

sarımsak

çam fıstığı

zeytinyağı

Çeşidine göre peynir ekleyen de oluyor ama biz buzlukta daha uzun süre dayanması açısından koymuyor, dilersek pişirme sürecinde ekliyoruz. 

 
Rondoya fesleğen haricindeki malzemeleri ekleyip, krema haline gelene kadar karıştırıyor sonrasında fesleğenleri(sapları ayıklanmış olarak) ekleyip zeytinyağı takviyesiyle sosumuzu hazırlıyoruz. 

 


  

 Sonra ister ufak buz kalıpları ister başka herhangi bir kalıp içinde streç filme sararak buzlukta istediğiniz kadar muhafaza edebilirsiniz ya da kısa sürede tüketim için cam kavanozda saklayabiliriz. 

Bugünkü Çiçekliköy pikniği için hazırlamıştım makarnayı bol tutunca pestosu birazcık az geldi. Ama evde normalde daha az miktarlarda pişirdiğimiz için bir paket sos yeterli geliyor. Genelde hazırladığımız servis sayısına göre donduracağımız sos miktarını da ona göre ayarlayabiliriz.

Annem'den İrmik Helvası

Annemin en sevdiğim tatlılarından biri irmik helvası. Farklı farklı hazırlanmış hallerini denedim ama en çok anneminkini seviyorum sanırım küçüklükten gelen bir alışkanlık var. Bu tatlıyı annemin yönlendirmeleriyle hazırladım ve dondurmayla servis ettik.

Osmanlı mutfağından beri geleneksel olarak cenaze evlerinde,anma, kandil günlerinde de çokça hazırlanıp dağıtılır. Artık benim helvamı da favori tarifimle yapar yersiniz mutlu olurum gittiğim yerden :)

Önce altın ölçüyü vereyim. 1'e 1.5 yani 1 su bardağı irmik kullandıysak 1.5 aynı su bardağı su ve şeker kullanıyoruz. Su yerine süt veya süt+su da kullanılabilir kıvamı biraz daha ıslak hale geliyor.


Ayrıca,
4 kaşık zeytinyağı ve 2 kaşık tereyağı
çam fıstığı
portakal kabuğu rendesi kullanıyoruz.


Tereyağı ve sıvıyağı geniş(böylece daha rahat karıştırıyoruz) bir tencerede kızdırıyoruz. Fıstıkları ve irmiği bir güzel kavuruyoruz. Hiç durmamak çok önemli sürekli karıştırırak her bir irmik zerreceğine eşit ısı ve sevgi dağıtıyoruz. İrmik az çok yandaki gibi esmerleşmeye başladığında su eklemeye hazırız demek.

Suyu eklerken dikkatli olalım çünkü aniden ekleyince bazen üstümüze sıçrayabiliyor. İyice suyu çektikten sonra şekeri ve portakal kabuğunu ekliyoruz ve kıvamını alana kadar karıştırmaya devam.



İyice istediğimiz kıvama geldiğinde üstüne havlu peçete koyarak demlenmeye bırakıyoruz.











Ve olmazsa olmazı tarçın ekliyoruz servis yaparken. İrmik helvasını tarçınsız düşünemiyorum. Evde sürekli bulunur zaten fakat dışarıda yiyeceksem yoksa da mutfaktan rica ederim her seferinde.

Küçük çukur bir kasenin içinde dondurmayı helvamızla hapsettik. İçine sürpriz böğürtlen de koydum. Servis yapacağımız tabağa ters çevirip, en son tarçın, taze böğürtlen ve çam fıstığı da ekledik mi tamam.

Foşurt anı*

(Benim helvamda kesin olsun isterim.)

* Dondurmayı ilk serbest bırakma anı. Helvanın içinden dondurma çıkacağını bilmeyen, ilk kez fark eden bireyin yüzündeki mutluluk ifadesiyle her şey tatlıya bağlanır.

Şaşaa

Şaşaa ya da değil. Acısı hep mi çıkar. Acıya alışkın varlıklarız belki de ondan. Ben de öyleyim sanırdım. Değilmişim. Acı eşiği göründüğünden de düşükmüş ya da böylece yükseliyormuş.Daha kötüsünü gördüğünde öncekine hissizleşmek bu yüzden. Öncekini unuttuğundan değil. Keşke unutsam. Zorluyorum. Tahammül edemediğim anlarda dalıp gidiyorum. 

Umutla geliyorum. Pişmanlık ve keşkelerde bile huzur var.
Teselli aramıyor sadece geliyorum.  Hiç bir zaman aramadım ki.
Herkes geriye dönüşler yaşamaktan bıkmış belli ki.
Tutunmaya çalışırken dahi birbirini kırmamaya çalışıyor çünkü dallar naïf ve kırılgan.
Güçlü görünenlermiş daha çok dibe vuran.

Konuşmak. 
Belki haddinden daha fazla ihtiyacım olan buymuş. Küçük bir kız çocuğu gibi yine kapalı kapılar ardında kalmak değildi istediğim. Kendim yaratmadım o kapıları ama açamadım da.Şimdi her şey önümde apaçık.İstemediklerime kulak tıkamak uzaklaşmak istiyorum ama artık çok geç. Haddinden fazlasını duymak zormuş.
Hem o küçük kız çocuğum hem de bambaşka biriyim artık.

Pişi di Zukka*

Pişi di Zukka*

Anneme özgü kahvaltı atıştırmalarındandır balkabaklı pişi. Bizim evde balkabağının ayrı bir yeri vardır. Zaten öyle bir şey ki neyin içine girse yakışıyor börek,ekmek,tatlı,çorba hatta cheesecake.  Malum bir de kocaman olunca annem mutfağa girdi mi o gün canı ne isterse pişiriveriyor hatta bir kısmı temizlenip buzluğa atılıyor sonra tüketilmek üzere. Geçen pazar da teyzemle buzluktaki balkabağı dilimlerinden birini değerlendirelim dedik ortaya şöyle bir pazar kahvaltısı yandaşı çıktı.

Bu annemin tarifine göre içerik olarak çok benzer fakat sunumda bazı değişiklikler yaptık teyze usulü güncellenmiş balkabaklı pişi- pişi di zukka diyelim buna :)

Hamuru basit ekmek hamuru(un,maya,süt veya yoğurt,tuz,şeker). Kendiniz mayayla yoğurup kabarmasını bekleyebilirsiniz yok az vaktim var derseniz en yakın fırından da alabilirsiniz. 

İçi için balkabağını rendeliyoruz, kekik, nane ve karabiber ekliyoruz. Anneminkinden farklı olarak peynir ekledik. Dilediğiniz peyniri ekleyebilirsiniz. Ben tuzsuz lor ekledim çünkü balkabağı tatlı cinstendi o tadını korusun istedim ama yine de çok çok az tuz ekledim.

Burada gördüğünüz gibi bir parça hamur alıp ortasına hazırladığımız karışımdan koyup kapatıyoruz sonra kızgın yağda kızartıyoruz. Ocakbaşı bana, teyzemden ufak bir ipucu geliyor: “Hamuru yağa attığın an ters çevir ki hamur biraz daha kabarsın.” size de iletiyorum böylece daha pofidik oluyor pişilerimiz.

Üstüne veya karışımın içine biberiye koyma fikri geldi aklıma sanki aroması iyi gider gibi. Bir dahaki sefere deneyeceğim size de öneririm.

Geriye mideye indirmesi kalıyor ister sade, ister reçel veya peynirle birlikte. Afiyet olsun!


* balkabaklı pişinin güncellenmiş hali olup tamamen uydurmasyona dayalı, yiyenlere keyif vermek amacıyla kar gütmeksizin yaratılan pofidik bir lezzet türü.

Omenlerin Dili

Uzun zamandır zaradamcılık oynamamıştım. Okuyanlar bilir, bilmeyen için açıklayayım hemen. Bir de benim kendime uyarladığım hali tabi bu. A noktasından B noktasına gitmeye çalışmadan, kafama estiği gibi, gerektiğinde ya paraya ya zara kafama gore opsiyonlar verip ne çıkarsa bahtıma yaparım. Yeni gelen vapura ya da duraktaki herhangi bir otobüse atlamak, hangi yöne döneceğime, yürüyeceğime karar vermek gibi.

Içimdeki sıkıntının kat be kat artması. Bugün hissedilir yüksekliğe ulaşması. Sanki oradan çıkmak için yol arayan bu yüzden de durmadan kurcalayan bir ‘şey’. Farkında olmadan büyüttüğüm,beslediğim, bir parçam olmaya yaklaşmış ama öte yandan vücudumun alışamayacağı kadar da ben değil, reddedilen üvey çocuk. Yaşarken mutlu, geriye dönüp baktığımda kimin zaman keşke olmasaydı pişmanlıklarıyla kimi zaman da artık o benim parçam, bana beni katan yoğuran olgunlaştıran dediğim ‘şey’. Sonunda dur demek için gelen yolu takip ettim sanki. Önümde bana işaret bırakan gizli bir el varmış gibi.  Bir sürü ufak zincir halkasının birleşimi belki de. Şu olmasaydı bu, bu olmasaydı o olmazdı olaylarının bütünü.

O kadar güzel bir şey ki.. Deniz kıyısında başı boş yürümek, ,insanları izlemek,  üstünde hiç bir yük ve sorumluluk olmaması, yaşadığını hissetmek, herkesi her şeyi kucaklamak istemek,büyük bir güven ben her şeyi yaparım hissiyle gelen, gülümsemek, iç çekmek, ağlamayı ve gülmeyi aynı anda istemek.

Ve Abbasağa Parkı’ndayım. İnsanları dinliyorum.

İspark çalışanı adam.

Jönglör çocuk.

Sarı tüylü kopek.

Öksüren yaşlı teyze.

Arkadan gelen viyolonsel’in müthiş tınısı.

Hafıza.

Kadın.

Tereddüt.

Şans.

Kader.

Sarılmak.

Beni bekleyen ve beklenilen Omen.

Aydınlanış.

Paulo Coelho’nın Santiago’suyum ben. Nedenci-kaderci insan. Omenlerin varlığına inanan ve ilginçtir ki sorgulamayan.  

Bana cook uzun gelen bir sure beklediğim, dün şiddetle dilediğim omen şu an eve gelirken bile beni otobüste deli deli gülümseten o işaret.

Bundan sonra same shirt, different day.

Teşekkürler. ( Çok içtenim!)

Magritte- The Son of Man

"At least it hides the face partly. Well, so you have the apparent face, the apple, hiding the visible but hidden, the face of the person. It's something that happens constantly. Everything we see hides another thing, we always want to see what is hidden by what we see. There is an interest in that which is hidden and which the visible does not show us. This interest can take the form of a quite intense feeling, a sort of conflict, one might say, between the visible that is hidden and the visible that is present. " (1964)

'Gerçeğin ne olduğunu asla
Anlamaya çalışmanın zaman kaybı
Aslında ne tek bir gerçek
Ne de neden sonuç var ucunda.

Belirsizlikler çok fazla kafanı karıştırdığında, onu daha da karıştırırsın bir yere varma umuduyla. “Gerçek şu işte!” diyebileceğin neden/ler için her şeyi netleştirmeye yeter dersin.

Gerçeklik olgusunun devreye girdiği an.. Her bir an ile değişir gerçek. Her bir hissiyat,yaşanmışlık ve farkındalık yeni bir değişime o da yeni bir gerçekliğe çıkar.

“Everything we see hides another thing, we always want to see what is hidden by what we see, but it is impossible. Humans hide their secrets too well....”

Peki, o andaki hisler, yaşananlar ve farkına varılanlar ne kadar gerçektir o zaman. Her insan kendi gerçeğini mi gösterir karşısındakine ya da olmak istediği-isteyeceği insanın gerçekliğini mi? Olmak istediğin insanı nereden biliyorsun daha once hiç oldun mu ki nasıl davranacağını biliyorsun yoksa el yordamı tahminlerle mi ışığa varmak istiyorsun. Gerçeğin ışığın arkasında olduğunu bile bilmiyoruz. Gözlerdeki ışığı takip etmek tek care belki de. Onu da kaybetmemeye uğraşmalı ya da başkasının gözünden çalmalı. 






Eyes Wide Shut ( bunu da çalabiliriz:  http://www.youtube.com/watch?v=CoZJdil0_HI )

Gözlere çok fazla anlam yükleyenlerdenim. İnsanın enerjisi gözlerine oradan da başkalarına geçer. Nazar değmek, göze gelmek de ordan gelmez mi zaten batıl inanç falan değil doğru bence. Uzak doğu felsefesindeki yedi çakrada da alın çakrası üçüncü gözü temsil eder. Bedenimizdeki alın çakrası hislerin beyinle bağlantısını değerlendiren, kişinin kendi ve dış dünyayla arasındaki köprüsüdür. O yüzden, insanın gözlerinin içine bakarak anlayabilirmişiz içindekini. Ne yazık ki göz kontağında birazcık başarısız bir insanım. Bir arkadaşım söyleyene kadar fark etmemiştim. Her zaman değil de çoğu zaman dikkatimi çeken başka bir şeylere bakarken yakalıyorum kendimi. Ama artık biliyorum ya hep bakıyorum bazen gülesim geliyor bazen de ne güzel gözleri varmış diyorum içimden karşımdaki için ya da vays vörsa.




Sonuca neden aramanın dayanılmaz ağırlığı

Gerçeklik yoksa neden aramanın anlamı yoktur o halde. Ya da şöyle benim gerçeğim var, senin, onun, hepimizin gerçekleri var. Hepimizin bunu aynı nedene de bağlayabiliriz, farklı nedenlere. de Belki de nedeni yoktur, yani her şey ihtimaller dahilinde.

Nedensellik hayatımıza liseden kalma galiba. Neden sonuç cümlesi ararken buluyorum kendimi şıklar arasında.

Trafik olduğundan geç geleceğim.
.
.

Tamam o zaman.


Nedene sebep olan nedenler- alt nedenler yani onlardan ne haber?


Bu cümlede asıl anlatılmak istenen hiç bir şey yok. Aslında ortada bir neden de yok, gerçekler beyin kıvrımlarımızda yatıyor. Zamanında yorumlamak için ehil olmak gerekiyor ya da zaman seni harcıyor.







Çözümleme 

Her davranış, her olay arkasında çözümlenebilecek bir sudoku bırakır. En sevdiğimden. 1’den 10’a kadar saydığımda her şeyi unutmak isterim. Sıra gelir yenisine beş yıldızlıya enerjimin kalmadığı an kaçıp kurtulmak isterim.



Dipnot - OHA!

http://www.sabah.com.tr/Dunya/2012/06/28/iste-dunyanin-en-zor-sudokusu

Çözebilene aşure tenceresi dolusu zuppadizukka yolluyorum :)